Steeds zieker worden was al erg genoeg, maar met de ziekte long covid bleek iets vreemds aan de hand, iets dat je gerust een nachtmerriescenario kunt noemen. Ik lees het boek omdat ik zelf al dertig jaar ME heb.

'Door de glaswand had ik iets wonderlijks gezien dat ik beter wilde bekijken. Het oude ziekenhuis, waar Dinie altijd lag, het werd afgebroken. Tientallen jaren ellende zaten er in dat gebouw.'

We waren zo voorzichtig geweest, en toch gebeurde het, we kregen corona. Ik had alleen wat lichte klachten, maar Bianca werd flink ziek met hoge koorts. Ik zorgde voor haar.

Ik durfde niet over meer te beginnen, al had ik hoop. Ik was bang om alles te verpesten. Het zou te mooi zijn om waar te zijn. Ik durfde de vraag niet te stellen. Tot vandaag.