'Begin jaren ’80 kregen de bewoners van Pescia Fiorentina opeens geen post meer. Tien jaar later stapte ik een museum binnen en begreep ineens, glashelder, waar hedendaagse kunst over gaat. Op hetzelfde moment beviel een vrouw van een kind en besloot haar man te vermoorden. In diezelfde week, 350 kilometer verderop, ging een dorpsbewoner stoofvlees eten in de plaatselijke taverne. En op de een of andere manier hebben al die verhalen met beton te maken,' vertelt Fleur Pierets over het boek Beton.

Wat als ik besluit om niet te schrijven
over de grondstof
over oneindige grijstinten
over bouwmaterialen?

Wat als ik schrijf over wat het woord met me doet
over dromen
over ruimte innemen
over ruimte geven
over ruimte wegnemen.

Wat als ik het woord de toestemming geef
om onder mijn huid te kruipen
om mijn schoenen te vullen met lood
om me aan de grond te nagelen.

Om het als een grijs deken over me
te laten neerdalen
om een hoofdstuk in mijn leven af te sluiten.

Volgens mij ziet dat er dan zo uit.

In Beton kijkt Fleur Pierets alle eenzaamheid in de ogen, op zoek naar de verhalen die haar pijn doen, om alle kwaadheid naar boven te laten komen, om alle angst te voelen die ze voor de toekomst heeft…

Uitgeverij Oevers, ISBN 9789493367098.