Interview: 'Toen ik elf was keek ik al anders naar meisjes. Ik keek op tegen stoere meiden op school terwijl mijn vriendinnen naar de jongens keken. Op de middelbare ben ik een aantal keer verliefd geweest op meisjes, alleen wist ik toen nog niet wat dit gevoel betekende. Ik voelde dat ik heel erg graag bij ze wilde zijn, alleen heb ik nooit de link gelegd. Ik heb me er in die jaren een aantal keren heel slecht door gevoeld. Ik zonderde me af en zat niet lekker in mijn vel.

Ik denk niet dat ik er toen aan toe was om over mijn gevoelens te praten. Ik begreep zelf nog niet wat die gevoelens waren, maar achteraf denk ik dat erover praten goed was geweest. Misschien had ik dan wél de link gelegd.'

Ik stopte met denken en ben gaan voelen

'Toen ik zestien was ben ik een jaar High School gaan doen in Amerika. Ook hier kwamen de gevoelens voor meisjes weer naar boven. Toen besefte ik wel dat deze gevoelens voor vrouwen een terugkerend fenomeen zijn. Ik zoende regelmatig voor de grap met mijn vriendinnen. Zij vonden dat net zo normaal als ik en hadden tegelijkertijd ook gewoon vriendjes. Als zij daarnaast gewoon op jongens kunnen vallen, dan geldt voor mij vast hetzelfde. Eenmaal terug in Nederland ging ik studeren. Op mijn studie zat een vrouw die gelijk mijn aandacht trok en ik kreeg gevoelens voor haar. Hierdoor vond ik het tijd worden om toch wat met deze gevoelens te doen, ik was toen achttien. Ik ben me op verschillende websites gaan aanmelden. Meestal meldde ik me uit angst de volgende dag alweer af. Dit ging een tijdje zo door, tot ik op een gegeven moment via een site met een meisje in contact kwam. 

Lees hier het hele interview met Lorella.