Deze week: Zwanger!
Na een korte bevruchtingskuur, met sperma van een goede vriend, zijn Kari en haar vrouw in de wolken, want Kari is zwanger. Nu moet er echter van alles geregeld worden; van de inrichting van de babykamer, tot de erkenning van het kindje. Hoe soepel of stroef verloopt dat, als je zo'n beetje overal het eerste lesbische paar bent?
'We waren referentienummer 00001 en het was aan de zwetende ambtenaar te zien dat hij inderdaad nog nooit zoiets had meegemaakt.'
Toen ik eenmaal zwanger was, verliep het meeste gewoon zoals bij alle andere vrouwen die zwanger zijn. Ik heb maanden overgegeven, kilo’s patat en pindakaas gegeten, op een yogamat gestaan tussen acht andere dikke buiken en veel te veel babykleertjes gekocht. Ook de dingen die we samen deden om ons voor te bereiden op de komst van ons kindje weken niet af van wat hetero koppels doen tijdens de zwangerschap. We bezochten de verloskundige regelmatig, pinkten traantjes weg bij echo’s, raakten overprikkeld in gigantische baby winkels, kochten een veel te dure kinderwagen en zetten het ene na het ander meubeltje in elkaar.
En toch waren we wel degelijk anders. In alle wachtkamers en winkels waren we keer op keer het enige vrouw-vrouw koppel. Als ik een instantie belde om iets te regelen kwam iedere keer dat moment waarop de telefoniste vroeg ‘en uw man…?’. We hebben hier en daar zelfs hele administratiesystemen overstuur gemaakt, omdat er alleen maar een ‘M’ en geen ‘V’ kon worden aangevinkt bij mijn partner. Het zijn kleine dingetjes, waar we niet echt last van hadden, maar waardoor je wel voelt: we zijn een uitzondering.
Om die reden besloten we een aantal zaken extra goed te regelen. Ondanks de nieuwe wetgeving die in april 2015 van kracht is gegaan, over lesbisch ouderschap, hebben we bijna een uur in het stadhuis gezeten om de erkenning te regelen tijdens mijn zwangerschap. Als een vrouw getrouwd is met een man en ze wordt zwanger, is de partner automatisch de juridische vader. Hij hoeft het kind niet te erkennen. Ook als hij niet de biologische vader is van het kind. Bij ons bleek dat, ondanks dat we getrouwd zijn, ingewikkelder. We waren referentienummer 00001 en het was aan de zwetende ambtenaar te zien dat hij inderdaad nog nooit zoiets had meegemaakt. Maar we wilden het op papier hebben, zodat er geen gedoe zou zijn na de geboorte.
Toen Isaya eenmaal was geboren hebben we samen aangifte gedaan. Vol trots lieten we onze baby en de erkenning zien en tien minuten later stonden we weer buiten. Geen gedoe, geen vragen, gewoon: ons kind. Isaya en ik dragen allebei de achternaam van mijn vrouw, zodat er geen verwarring kan ontstaan over onze gezinsstatus.
Ondanks dat we een vreemde eend in de bijt waren, heeft niemand ons ooit vervelend behandeld of gediscrimineerd. Als er al iets van werd gevonden dan vond men het interessant of leuk. “We hadden vorig jaar ook een lesbisch koppel en die waren ook zo leuk!” of “De broer van mijn man is ook homo, zo’n gezellige vent”. Als je lesbisch bent, ken je dat soort opmerkingen vast. Wat ben ik blij dat ik in een land woon waar er zo wordt gedacht.
Kari van der Heide
www.columnsbykari.com
columnsbykari@gmail.com