Vrouwenliefde en kinderen krijgen, die combinatie is niet voor alle medemensen te begrijpen. Net als seks tussen vrouwen de sluizen opengooit voor stupide vragen zoals 'hoe doen jullie dat dan?' en 'mag ik kijken?' zorgt ook het lesbisch ouderschap voor een portie tactloze interesse.

Een top 5 van de vragen en opmerkingen die je kan verwachten. Later lachen we erom.  

#1 Maar hoe noemt het kind jullie later dan?

Waar aanstaande ouders vooral bezig zijn met belangrijke vragen als 'moeten we een ander huis kopen', 'hoe gaan we zorg en werk verdelen' en 'krijgen we die kotsvlekken uit de autobekleding?', zijn buitenstaanders soms met hele andere zaken bezig.

Zo word je er maar wat vaak op gewezen dat die huis-tuin-en-keuken-kwesties triviaal zijn in vergelijking met levensvragen zoals 'maar hoe noemt dat kind jullie dan?' De gedachte hierachter is dat de afwezigheid van een officiële titel voor de tweede moeder het kind tot op het bot zal verwarren. En iedereen weet dat baby's de baarmoeder uitrollen met één prangende vraag: hoe adresseer ik mijn ouders? Als er dan toch iets te kiezen valt: ga voor Doctorandus Moeder.

#2 Maar wie is de vader?

Het principe van een alternatieve gezinsvorm, dat ontgaat sommige mensen. Binnen dezelfde logica zou je een vegetariër kunnen vragen: maar welk soort vlees eet je dan wél? Een betere vraag zou zijn 'mag ik vragen hoe jullie het gezin vormgeven? Is er een bekende donor en zo ja, heeft hij een vaderrol of niet?' Dat is een hele mond vol, maar wie in je privéleven wil graven mag best even moeite doen. En het moet maar eens afgelopen zijn met dat hetero normatieve hokjes-denken. En als je geen zin hebt om privédetails over je leven te delen met een vreemde - superraar, hoe kan dat? - dan is dat je goed recht. Toch een antwoord nodig? Zeg dat je het niet weet, dat je heel dronken was die nacht en geen idee hebt. Iets met een B. Of een P. Houdt het gesprek lekker kort.

#3 Heb je dan seks met een man gehad?

Ja dames, wie een kind wil gooit haar seksualiteit tijdelijk overboord. We weten allemaal dat heteroseksuelen enkel de liefde bedrijven ten behoeve van de voortplanting, dus zet je gevoel overboord en doe wat juist is: op je rug voor het nageslacht. Al die spermabanken, voortplantingsklinieken en inseminatiekits, daar kun je natuurlijk in geloven, maar er gaat niets boven de kracht van een goede ejaculatie in je foef. De wereld weet het, nu jij nog. En misschien mag je vriendin wel kijken.

Wie dit vraagt mag ongenadig gefileerd worden, je hebt mijn zegen (en het lucht op, weet ik uit ervaring).

#4 Vind je het niet moeilijk dat het niet écht jouw kind is?

Deze krijg je als je niet degene bent die jullie kind heeft gedragen (maar wel de halve zwangerschap lang alle boodschappen, verhuisdozen en IKEA-pakketten de trap op hebt gesjouwd). Eigenlijk valt deze alleen maar te beantwoorden met 'jazeker, en als ik straks ons tweede kindje heb gedragen zal ik daar dan ook meer van houden, wat je vast begrijpt. Die krijgt grotere cadeaus, meer liefde en als ik 's nachts welterusten ga zeggen noem ik míjn kind bij de naam en de andere noem ik dinges. Oh shit, ik moet gaan, volgens mij heb ik dinges in de auto laten zitten'. Weglopen, klaar.

#5 Wat leuk! Twee vrouwen die een kindje krijgen! Wat prachtig! Zo mooi!

Je zou niet denken dat deze ertussen hoort, want leuk toch? Maar als je 'm een keer of vijfhonderd hebt gehoord, van collega's, vage bekenden en compleet vreemden, bekruipt je het gevoel dat je ongemerkt bent getransformeerd tot een exotische attractie. Het gebeurt: alle foto's van je baby op Facebook worden spontaan geliked en voorzien van commentaar door mensen die nog geen duimpje gaven als je een nieuwe baan had.

Zo moeten homo's zich voelen als vrouwen zich melden om samen te gaan shoppen, omdat ze dat vroeger altijd zagen bij Sex & The City.

Meer lezen? Leuke blogs over lesbisch ouderschap vind je op zaadvragers.nl.