In onze theaterrubriek kwam de nieuwe voorstelling van Sara Kroos al aan de orde. Afgelopen weekend lezen we in het AD een interview met haar.
Sara Kroos is 36. Vorig jaar kampte zij met een ernstige depressie die haar maanden in de greep had. In haar show 'Zonder Verdoving' vertelt ze over deze heftige periode. "Ik weet niet of ik ooit de oude word. En of ik dat wil."
"Ik zat op een ochtend aan de keukentafel met mijn vrouw Daniëlle en zei: 'Daan, je moet me laten opnemen. En je kunt er donder op zeggen dat ik morgen zeg dat er niets aan de hand is'. Toen ze er de volgende dag op terugkwam, wist ik niet waar ze het over had. Het gaat hartstikke goed, zei ik."
Sara vertelt dat ze bekend is met depressie. Toen ze 17 was is ze eens opgenomen geweest, toen begon het ook met een psychose. " Daarna dacht ik: dit gebeurt me nooit weer. Maar vorig jaar, 20 jaar verder, was het als een bus van links."
Sara werd opgenomen in een kliniek. Eerst op de gesloten crisisafdeling, later op een open afdeling. "Mijn psychiater zei: 'Ik weet niet hoe ik dit subtiel moet brengen, maar uw vak is de hel voor uw aandoening. De onregelmatigheid, de stress...' Oké, zei ik, wat moet er veranderen, behalve mijn vak? Stoppen is voor mij onbespreekbaar. Spelen, dat is wie ik ben."
"Ik heb mijn productie Zonder verdoving genoemd. Ik rook en drink niet, gebruik geen drugs; ik ben er rauw doorheen gegaan. Kan ook niet anders, want als ik iets gebruik raak ik meteen weer koekwaus. Ik gebruik wel medicijnen. Die zorgden ervoor dat ik 30 kilo aankwam. Door de lithium deed mijn schildklier niet meer mee. Mijn gewicht was altijd wel een punt, maar momenteel interesseert het me niet. Ik ben er nog. Dan maar in een andere verpakking."
"Mensen willen bij mij lachen. Anders doe ik wel een monoloog uit Macbeth. Het publiek laten schateren om de schrijnendste zaken van het leven, dat is zó mooi. Communiceren over gezellige zaken als depressiviteit en wanhoop, juist omdat daar geen woorden voor zijn. In mijn show noem ik depressiviteit een dodelijke ziekte. Ja, dat is een zware zin."
> Lees verder op AD.nl. Een stuk van Arno Gelder. Foto: Guus Schoonewille
Meer informatie over de voorstelling Zonder Verdoving vind je hier.
*