Tika Stardust (pseudoniem van Astrid W.) is vooral bekend als sociaal-erotisch zorgverlener voor mensen met een beperking. Een taboeberoep waarmee ze het tot de tafel van Jinek, een TEDx-lezing én een bekroonde documentaire schopte. Onlangs verscheen haar nieuwe boek 'Het kado - Mijn vader sterft', een aangrijpende autobiografie.
Wat is jouw verhaal?
Tijdens jarenlang werk in de zorg ontdekte ik dat veel mensen met een beperking intimiteit missen. Omdat het vinden van een partner lastig is, vanwege specifieke behoeften of omdat ze – vanwege hun handicap – zichzelf niet kunnen aanraken. De reguliere zorg bood geen ruimte om het gevraagde intieme contact te verzorgen. Langzaamaan groeide het idee om dan zelf sociaal-erotische dienstverlener voor deze mensen te worden. Ik doe dat werk nog steeds met veel plezier. Voornamelijk met mannen, maar ook vrouwen. Daarbij werk ik vier uur per week bij Humanitas om intimiteit en seksualiteit van ouderen bespreekbaar te maken in zorghuizen. Ook binnen supportgroepen voor sekszorgers en opleidingen treed ik op als ervaringsdeskundige of gastspreker.
Bij welke letter van LBTQIA voel jij het meeste? En waarom?
Bij de B. Ik ben bi, al is het misschien wat theoretisch, want ik praktiseer het niet echt. Met mannen heb ik alleen affaires gehad, geen relaties. Ik heb nu een vrouwelijke partner. De relatie met haar is dieper en liefdevoller dan ik ooit heb beleefd. Tot bijna een jaar terug was ik alleen. Van mij hoefde een relatie niet. Te ingewikkeld gedoe waar maar emotionele puinhopen van komen. Toen kwam zij voorbij. We zijn nu zulke grappige maatjes. Echt heel bijzonder. Mensen zeggen mij dus: jij bent lesbisch. Maar toch ben ik er meer voor dat alles open is, bi, fluïde. We zijn mensen op aarde, we moeten zoveel mogelijk van elkaar houden en liefde verspreiden. Mijn vriendin accepteert volledig waarmee ik bezig ben. Enkele mannen met wie ik even iets had, vonden het overigens ook prima hoor.
Wat vind je zelf lastig aan je werk?
Afstand houden is een ding. Dat heb ik door schade en schande geleerd. Ik ben gevoelig, trek me dingen aan. Het is heel heftig als iemand met wie je maandelijks contact hebt plotseling overlijdt. Iemand kan ook verliefd op je worden. Het is beter daar heel duidelijk op te reageren. Zo van: daar kan ik niks mee. In de tijd met jou ben ik er totaal voor jou, maar er komt een factuur. Het is even rottig, maar dan zeggen ze toch: het contact is fijn en dat willen we aanhouden. Uiteindelijk vind ik afstand houden met vrouwen makkelijker dan met mannen. De relatie is dan echt helder: ik help jou en het is werk. Overigens is voor vrouwen die seks willen het taboe nog veel groter dan voor mannen. Als ze dan uiteindelijk niet om mannelijke maar vrouwelijke sekszorgwerkers vragen, is ook het zoeken lastiger. Er is weinig aanbod voor hen.
De documentaire over de Haagse Tika Stardust van Ottforce Productions heeft tijdens de première op 12 december in Breda de prijs voor ‘Best Story’ in de wacht gesleept.
Je schreef eerder boeken over de sekszorg, maar nu ligt er een autobiografie die vooral om je vader draait. Kun je er iets meer over zeggen?
Sinds mijn vijftiende had ik geen noemenswaardig contact meer met mijn vader. Tijdens mijn jeugd ben ik lichamelijk en psychisch mishandeld, vandaar. Maar toen kreeg ik na 35 jaar plots een telefoontje van een gesloten geriatrische instelling dat hij zwervend was aangetroffen in Limburg. De diagnose luidde dat hij dementerend was. Ik wist niet eens dat hij nog leefde en nu vroegen ze me dingen voor hem te regelen. Mijn eerste reactie was: ‘Nee, nee, ik ben getraumatiseerd!’. Later dacht ik: het komt op mijn pad, ik moet er iets mee. Ik zou naar mijn vaders huis kunnen om zijn financiën te beheren en daar wellicht antwoorden vinden op vragen over het verleden. Dat was uiteindelijk het idee. Over die zoektocht naar antwoorden gaat het boek.
Het bleef niet bij de diagnose dementie. Mijn vader bleek meerdere psychiatrische persoonlijkheidsstoornissen te hebben. Uiteindelijk heb ik veel contact met hem gehad, ook al hoefde dat voor mij eerst niet. Als hij niet helemaal helder was, dan hielden we handen vast, dan liet hij dat toe. Weet je, zo zit ik in elkaar. Hoe iemand ook is, hij kiest er niet voor om een slecht mens te zijn. Het is geen keuze, dat geloof ik niet. Ik kwam erachter wat voor man hij was. Dat had ik eerder niet geweten. Dat kon ook niet, want ik was een kind die in een enge en afgesloten wereld leefde. Met het boek lijkt het net alsof ik een tegenbeweging maak. Ik wilde er per se over schrijven, die verborgen wereld openbaar maken. Ik hoor van lezers die nu nog in een moeilijke situatie zitten, dat ze kracht uit mijn verhaal putten. Een situatie is nooit alleen maar zwart. Je kunt kiezen voor de lichte kant ervan.
*
De eerste tien Zij aan Zij - members die het boek bestellen krijgen 30% korting! (vermeld 'Zij aan Zij' bij je bestelling) Klik hier.