Herkenbaar, gênant, ongemakkelijk of ronduit pijnlijk: Je moet er wat voor over hebben om je droomvrouw te vinden. Roos deelt haar ervaringen. Lees, lach en huiver!
'Vorig jaar ben ik getrouwd met de leukste, mooiste en liefste vrouw van de wereld. Maar voor het zover was heb ik me jarenlang fanatiek begeven op de datingmarkt. Je moet haar érgens tegenkomen, in het wild is het niet zo makkelijk. Ik durf mezelf inmiddels best professioneel dater te noemen. Online dating, koppelpogingen van vrienden (en mijn moeder!), onhandige introducties op werk en natuurlijk desillusies in alle vormen en maten. Je kunt het zo gek niet verzinnen of ik heb het meegemaakt.
Neem nou die keer - en dit is best lang geleden - dat ik voor het eerst met een vrouw ging afspreken. Ik was 21, had online gelogen dat ik ouder was en was in contact gekomen met een vrouw die claimde op een universiteit te werken. Dat vond ik spannend, iemand met hersens. Op de vage foto zag ze er niet verkeerd uit en ze schreef leuk. We spraken af op een terras in Rotterdam.
Ik was altijd een heteromeisje geweest en niet lang voor dit moment uit de kast gekomen. Ik had anderhalve zoen-ervaring met een vrouw en wist eigenlijk niet waar ik aan begon. Wel dat ik het heel erg graag wilde. In die tijd had ik nogal last van plaaggeesten, zoals: Zouden mensen het aan ons kunnen zien? Dat we een date hebben, lesbisch zijn? Uit de kast komen ging in mijn geval niet gepaard met het afknippen van mijn haar, toch dacht ik altijd dat iedereen 'het wist'. En ik wist niet wat ik daarvan vond.
De date: Het was mooi weer en ik was te vroeg, dus ik ben op het terras gaan zitten. Heel artistiek met een zwart opschrijfboekje en een boek, iets quasi intellectueels waarschijnlijk – ik weet het niet meer. Wel dat ik er doorheen bladerde en af en toe een onleesbare aantekening maakte. Ik wilde er cool en slim uitzien. Hoewel ik me licht belachelijk voelde, was ik blij dat ik mezelf wat om handen had gegeven tijdens het wachten. De zenuwen gierden door mijn lijf. Wat als ze heel erg leuk was? Als ze mij ook heel erg leuk vond? Zouden we dan naar haar of mijn huis gaan? Ergens gaan eten? Een film? Nee geen film. Zitten in het donker met iemand die je niet kent heb ik altijd waanzin gevonden. Maar wat- wat? Hoe gaat zoiets dan, nadat je afspreekt, wat drinkt, elkaar geweldig vindt? Wat doe je dan?
Ik ben er die namiddag niet achter gekomen. Mijn date verscheen, was vriendelijk, we dronken wat (zij thee, ik bier), maar we waren op geen enkele manier een match. We hebben het er niet eens over gehad, over wat we vonden. Na dat drankje namen we afscheid. Allebei - na die eerste zenuwen- totaal gekalmeerd en zakelijk alsof we iets afrekenden in een winkel. Dit ging 'm niet worden. We hebben elkaar nooit meer gezien of gesproken.
Gelukkig werd ik er in de loop van tijd een stuk beter in. Maar daarover later meer!'
*
Rosalie smult van datingverhalen. Als jij je verhaal wilt delen, mail dan naar rosalie@zijaanzij.nl: Ze verzamelt (anonieme) verhalen (positief of negatief) voor een nieuwe artikelenserie op ZijaanZij.nl.
Wil jij ook je geluk beproeven op de datingmarkt? Waag je kans hier!