Hetty Kleinloog (60) kennen we als creatief leider en schrijver van de lesbische theatergroep Mevrouw Jansen. Op dit moment werkt ze als dialoogschrijver bij Goede Tijden, Slechte Tijden en geeft les aan de Schrijversacademie. Onlangs verscheen Volle Bloei, haar eerste roman.
Bij welke letter van LBTQIA voel jij het meeste? Waarom?
Bij de B van biseksueel. In deze zestig jaar op aarde heb ik ervaren dat ik net zo hard verliefd kan worden op mannen als op vrouwen.
Wat is jouw verhaal?
Wat betreft werk: ik ging eerst naar de Theaterschool om dramadocent te worden. Toentertijd draaide het in het theater om vorm en mooie plaatjes. Dat was een reactie op het politieke theater dat lang dominant was geweest. Na de Theaterschool ben ik theologie gaan studeren. Levensbeschouwing, kunst en cultuur, vanwege de inhoud die ik gemist had. Kunst met een vlam werd de lijn in mijn leven. Ik moet mijn hart hebben bij de dingen die ik doe, er een vlam bij voelen. Privé ben ik 23 jaar met een vrouw geweest. Jet is elf jaar geleden overleden. Ik heb een zoon en dochter met haar gekregen. Later had ik wel weer vriendinnen, maar het was nooit meer Jet. Ik dacht dat het niet meer zou gebeuren, een echte liefde, maar ik ben nu alweer jaren met een man. Natuurlijk heb ik nog lesbische vriendinnen, ik verkeer sowieso veel onder vrouwen. Dat blijft.
Onlangs is je romandebuut Volle Bloei verschenen, over vijf vrouwen die na het overlijden van hun partners nog van alles gaan ondernemen. Waarom zou je het moeten lezen?
Het verhaal draait om oudere vrouwen, maar niet zoals er vaak over geschreven wordt, in retrospectief, over het leed dat achter hen ligt en het opmaken van de balans. Dit boek is een levenselixer in romanvorm. Het gaat over ouder worden en vooruitkijken. Over hoe je grip op je leven kunt houden, hoe oud je ook bent. Je hebt steeds verschillende keuzemogelijkheden, wat je omgeving ook zegt. Daarbij is vriendschap van belang. De vijf vrouwen in het boek steunen elkaar in het verwezenlijken van hun dromen. De toon is vrolijk, maar aan vrolijkheid schuurt ook altijd een rouwrandje. Je moet ellende kennen om te genieten. Hoe je met leed omgaat, je reactie erop, is uiteindelijk het belangrijkste. Zo schreef ik na het overlijden van Jet de muziektheatervoorstelling Oorverdovend stil voor haar.
Wat betekent succes voor jou?
Een goede vraag. Succes houdt voor mij verband met een maatschappelijke carrière. Geluk om succes duurt heel kort. Ik hoorde gisteren dat Volle Bloei na tien dagen al de 2e druk krijgt. Daar was ik heel blij om. Maar dat geluk duurt maximaal een dag. Toen ik voor de tv ging werken, was ik euforisch, maar na drie maanden is het gewoon een baan. Natuurlijk zijn dit soort momenten leuk, kleine taartjes, maar vullend zijn ze niet. Geluk zit in heel andere dingen.
Van wie word je blij?
Van mijn kinderen. Van Hedy d’Ancona. Het is prachtig hoe zij ouder wordt. Ze houdt aan haar idealen vast en blijft ook grappig. Van Sonja Barend met haar rimpels waar ze niets aan doet. Ook van Jenny Arean. Ik was pas bij een concert van haar, wát een power en passie. Ze is inmiddels 75 jaar.
Wat zou je tegen je jongere ik zeggen?
Mors niet zo met je tijd! Ik heb veel tijd verprutst aan gesprekken en liefdes die er niet toe deden. Ik had goed Engels, Duits, Frans en eventueel Portugees willen leren, maar liep te klooien. Dat hoort bij het leven, maar iets zuiniger had wel gemogen. Ik had ook graag piano gespeeld. Ik kan alles alsnog leren, maar als ik iets doe, wil ik het goed doen. In een volgend leven dan maar, haha.
Waar ben je over vijf jaar?
Dan woon ik nog steeds in Amsterdam. En heb ik de vervolgboeken op Volle bloei geschreven. Ik ben nu bezig met deel 2, Volle kracht, waarin de vrouwelijke hoofdpersonen naar Canada gaan. In deel 3, Volle glorie, kopen ze een wereldticket om te ervaren hoe oudere vrouwen in de rest van de wereld leven. Om dat laatste boek te schrijven, wil ik in mijn eentje een wereldreis maken. Dat is echt een droom van mij. Soms hoor ik van een vrouw dat ze samen met haar buurvrouw op vakantie gaat, om niet alleen te hoeven. Dat lijkt me zo vreselijk. Op pad gaan met iemand die je eigenlijk nauwelijks kent. Als het maar veilig is, dan is alleen reizen zoveel prettiger. Je maakt snel contact en dat is dan óf vrijblijvend óf je gaat meteen de diepte in. Ja, ik zit in een relatie, maar ga toch alleen op reis. In de liefde gun je dat elkaar, ga je elkaar niet beperken. Bij thuiskomst heb je je partner nog iets te vertellen.
*
Volle Bloei is, naast een aanwinst voor je (roze) boekenkast, een heerlijk boek met personages waar je stuk voor stuk vriendschap mee wilt sluiten. Hier lees je meer over het boek.
*
Mariëtte van Beek is reisjournalist. Ze studeerde Arabisch in Leiden, woonde lang in Marrakech en heeft een zoon in Rotterdam. Sinds januari 2016 is ze bewust dakloos en trekt ze als digitale nomade over de wereld: 'Mijn sleutelwoord is vrijheid. Het is altijd weer spannend waar ik mijn volgende stukje tik. Wordt het Bangkok, Bilbao of Buenos Aires? In mijn vrije tijd wandel ik eindeloos op de grens van dorpjes en natuur. Zo'n bestaan zonder ballast went héél snel!'
Foto Hetty Kleinloog: Hadewych Veys