Komisch drama over een lesbisch stel met kinderwens op zoek naar een donor: 'Een verhaal over liefde en familie met rake humor en duivelse dilemma's, van een ambitieus nieuw talent.'

Middagzwemmers is de debuutroman van Jocelyn Vreugdenhil. Het boek is gebaseerd op haar eigen leven en dat voel je als je het leest. Jocelyn heeft zelf de zoektocht meegemaakt naar een spermadonor, samen met haar vriendin heeft ze twee dochters. Humor, verdriet, angst en boosheid buitelen over elkaar heen in dit verhaal zonder dat het afdoet aan de echtheid, al is het een roman.          

De hoofdpersonen zijn Charlie en Sanne die dolverliefd op elkaar worden. Charlie is productieassistent bij een kookprogramma en Sanne werkt op de Zuidas. Omdat je op de Zuidas niet zo makkelijk ziet welke vrouwen ook op vrouwen vallen, besluit Sanne naar een vrouwencafé te gaan. En daar staat de stoere Charlie die verkondigt goed te kunnen zoenen. Het vervolg laat zich raden. Ze gaan samenwonen en besluiten voor een kind te gaan. Maar dat is niet zo vanzelfsprekend. Zowel Charlie als Sanne worstelen met hun onzekerheden, ervaringen en emoties. Doordat je meekijkt met beide personages krijg je hiervan een goed beeld.

Zonder te vervallen in clichés, voel je de spanning bij beide vrouwen. De onzekere berichtjes tussen beiden zijn aandoenlijk, de gesprekken herkenbaar en de irritaties over elkaar komen in menig relatie voor. Net als de fouten die gemaakt worden. Het maken van keuzes die je verdere leven beïnvloeden zoals wel of geen kinderen, wel of geen carrière, laten het echte leven zien. Het is niet makkelijk omdat het definitief is op een bepaalde leeftijd. Zowel Charlie als Sanne naderen de veertig.

Aan een kind begin je niet zomaar en zwanger worden is al helemaal niet vanzelfsprekend in een vrouw-vrouw relatie. De praktische hobbels die genomen moeten worden zijn groter dan vaak gedacht wordt. Emoties die onvermijdelijk ook meespelen, maken het nog een stuk ingewikkelder. Ze leiden dan ook tot enkele ongemakkelijke, maar soms ook hilarische situaties waarin Jocelyn het via haar personages niet nalaat om kritiek te leveren op sommige regels. En dan is er ook nog de biologische klok die doortikt en de natuur die bepaalt of je zwanger wordt.

Charlie en Sanne zijn soms wat karikaturaal en schieten wel erg vaak in de lach, maar dat is niet heel erg storend. De keuzes die ze maken lijken wat gemakkelijk. Wel of geen donor via de spermabank, wel of geen gedeeld ouderschap met een ander stel zijn behoorlijk cruciaal in het leven van het kind, van de moeders en van de donor of vader. Iets meer inzicht in de redenaties achter die keuzes en het proces bij het maken daarvan had zeker kunnen bijdragen aan het begrip voor die keuzes. Hoe verder je echter in het boek komt, hoe beter je Charlie en Sanne begrijpt. Ze dragen een geschiedenis met zich mee, net als iedereen. Wie je bent, wat je besluit in het leven, wordt voor een deel bepaald door je ervaringen, je emoties.

Middagzwemmers is een heerlijk boek om te lezen. Bij het begin heb je meteen een glimlach op je gezicht en je leest het in één ruk uit. Het is een feel good-boek met de nodige spanning. Romantiek ontbreekt ook niet. Ik kan het iedereen aanraden, ook als je geen kinderwens hebt. Jocelyn heeft een goede prestatie geleverd met dit debuut en ik hoop dat we nog veel van haar zullen lezen in de toekomst want het is heerlijk te lezen over vrouwen zoals wij.

*

Jocelyn Vreugdenhil (1974) is freelance tekstschrijver en woont samen met haar vriendin en twee dochters in Amsterdam Noord: 'Het gebeurt nogal eens. Dat iemand me vraagt hoe wij dat als lesbisch stel gedaan hebben: kinderen krijgen. Onze zoektocht naar een donor was op zijn zachtst gezegd een lastige, frustrerende en soms nogal hilarische.'

> Lees meer in de Zij aan Zij - boekenencyclopedie. 

*

Eva van der Linden schrijft graag over zaken die haar raken. 'En dan ben ik bij Zij aan Zij aan het juiste adres. Het biedt tegenwicht aan een overdaad van heteroseksualiteit en hetero-agressiviteit in onze maatschappij. We hebben nog veel werk te verzetten om onze plek te veroveren en te behouden en dan heb ik het ook over de literatuur, de wetenschap, sport, mode, alles wat met ons leven te maken heeft. We moeten zichtbaar zijn.'