Het is de grootste jaarlijkse aidsconferentie ter wereld, en dit jaar voor de tweede keer in Nederland (de eerste keer was in 1992). In de RAI Amsterdam worden van 23 tot en met 27 juli 18.000 deelnemers vanuit de hele wereld verwacht: artsen, onderzoekers, beleidsmakers en mensen uit verschillende disciplines afkomstig uit zo'n 180 landen. De Internationale AIDS Conference is de grootste conferentie ter wereld op het gebied van globale volksgezondheid waar wetenschap en mensenrechten samenkomen. Het thema dit jaar is 'Breaking Barriers, Building Bridges'.

Meer info en het hele programma vind je hier.

Towards ZERO Together – prinses Mabel van Oranje loopt mee in Amsterdam

Van Brussel via Rotterdam naar Amsterdam: Onder leiding van de Australisch hiv-activist Ruan Uys, lopen hiv-activisten uit Australië, Zuid-Afrika en het Verenigd Koninkrijk, van 15 tot 23 juli, van Brussel - via Rotterdam - naar Amsterdam. In Amsterdam zullen op 23 juli duizenden activisten zich bij hen aansluiten, voor het laatste deel van de 'Towards ZERO Together' AIDS-walk. Prinses Mabel van Oranje loopt dit deel van de route in Amsterdam ook mee en zal de aanwezigen toespreken. In Rotterdam worden de activisten ontvangen door de Australische ambassadeur in Nederland. De protestmars is tegelijkertijd de start van AIDS 2018. Hier lees je meer over de protestmars.

Ook zijn er in de stad verschillende (foto-) exposities te zien. Zo zie je Melange: Aidsactivisme in beeld; recente foto’s van Pato Hebert en Ajamu (IHLIA LGBT Heritage - OBA, lees hier meer), en we lichten nog twee bijzondere exposities voor je uit:

The Stigma Project

Afstand houden, vermijden, overdreven hygiënische maatregelen en ongemakkelijke sociale interacties: dit is waar veel hiv-geïnfecteerden in Nederland onnodig mee te maken krijgen.

In Nederland leven er naar schatting 22.900 mensen met hiv. Het grootste deel van hen, 88%, wordt behandeld. Een hiv geïnfecteerd persoon die medicatie slikt kan het virus niet overdragen, kan gezonde kinderen krijgen en heeft eenzelfde levensverwachting als iemand zonder hiv. Toch heerst er nog altijd een stigma rondom het virus. 

Om aandacht te vestigen op de negatieve gevolgen van stigmatisering ontwikkelde fotograaf Marjolein Annegarn, zelf hiv-geïnfecteerd, de expositie: The Stigma Project. Marjolein: 'Het gaat me aan het hart dat zo veel mensen vinden dat ze hun status moeten verzwijgen en in eenzaamheid met hun geheim moeten leven. En ik schrik er van hoe weinig ‘het publiek’ weet over de huidige stand van zaken rondom hiv. Dit werkt stigma in de hand.'

The Stigma Project is te zien op het Museumplein in Amsterdam vanaf 20 juli 2018, na de officiële opening in het Stedelijk Museum. De expositie behelst 18 foto’s, met 18 verhalen over wat stigma met hiv-geïnfecteerden doet. 
De foto’s en verhalen zijn anoniem, omdat de geportretteerden helaas niet in alle situaties open kunnen zijn over hun hiv-status. 

Jackie: 'Ik heb het laatst aan een vriendin verteld, maar dat is niet goed afgelopen. Haar moeder wil niet meer dat ik met haar omga. Ze is bang dat ik haar dochter kan infecteren. Als ik haar nu tegen kom op straat, kijkt zij mij niet meer aan.'

Bernhard: 'Mijn ouders weten nog steeds niet dat ik hiv-positief ben. Zij zitten nog op het niveau van kennis van toen Freddy Mercury overleed: de ene dag maakt hij bekend dat hij hiv heeft en de volgende dag was hij dood.'

Johanna: 'Mijn moeder werkt in een ziekenhuis. Maar toen ik haar vertelde dat ik van plan was een kindje met hiv te adopteren zei ze: Daar begin je toch niet aan. Dan kan ik mijn kleinkind nooit knuffelen.'

 *

Lees ook: Hoogstpersoonlijk - 'Ik word niet beter!'

Ze deed de deur open en de twinkeling in haar ogen was weg. Ze gaat het uit maken, dacht ik...

*

Expositie: 'Transcending Gender; An Intimate Encounter' - Sasja van Vechgel

Fotograaf Sasja van Vechgel volgde een kleine groep jonge transgenders in Jakarta, Indonesie. 

'Ik heb deze groep gedurende de periode 2016-2018 gevolgd in hun dagelijkse bezigheden. Door de verslechterde omstandigheden in Indonesië voor LGBT-ers en met name transgenders is er meer misbruik en geweld met een verhoogd stigma tot gevolg. De jonge trans-vrouwen in deze serie zijn allemaal afhankelijk van sekswerk, maar de focus van de serie ligt vooral op het intieme dagelijkse van deze groep, om te laten zien hoe vrouwelijk en ook gewoon de lijven en levens eigenlijk zijn. Het is een bijzonder sterke groep jonge transvrouwen, die ondanks dagelijkse beledigingen, risico op infectieziektes zoals Hiv/Aids en andere SOA’s, er het beste van maken.'

Sasja vertelt: 'Het fotograferen van dit soort projecten is spannend, en met een gezonde dosis doorzettingsvermogen bijzonder, en intensief. Terwijl ik in Indonesië woonde, verslechterde de situatie voor met name transgenders. Via een lokale organisatie die zich bezighoudt met HIV/aidspreventie onder transgenders, kreeg ik toegang in deze wereld. Doordat ik de taal spreek kon ik heel low-key bezoek brengen aan deze groep jonge transgenders, waardoor het vertrouwen langzaam groeide. Aangezien het stigma groeide was de situatie niet altijd veilig, zeker niet s'avonds op straat, maar ergens hoorde ik er een beetje bij en voelde me veilig genoeg. Wekelijkse razzia's echter zorgde ervoor dat er altijd wel iemand opgepakt werd en een nacht in de cel zat.

Door dit reeds aanwezige stigma wilde ik de focus juist van alle clichés weghalen, weg van de seks, drugs en AIDS en meer op intimiteit en hun dagelijkse leven.

Het gaat dus over mensen die overduidelijk in het verkeerde lichaam zijn geboren, waardoor ze het de rest van hun leven heel moeilijk hebben. Vanaf de puberteit voelen ze zich anders en leven daar ook graag naar, echter dit wordt zelden geaccepteerd waardoor ze vaak uit hu ouderlijk huis worden weggepest, van school moeten en om rond te komen belanden in de seksindustrie. Tegelijkertijd is dit ook de enige plek waar ze zich kunnen kleden en gedragen zoals ze zich voelen. Hier ligt ook de link naar Hiv/Aids en AIDS2018. Het is de meest kwetsbare groep om Hiv op te lopen. Hoewel deze groep er dagelijks mee te maken heeft en er een aantal ook AIDS hebben, komt het niet zodanig in beeld.

De serie is intiem en puur, gemaakt op een middenformaat analoge camera. Het leven getoond is dan ook niet mooier gemaakt dan het is. Samen delen ze eenzaamheid en plezier.'

Op de expositie zijn 29 foto's te zien, een film en twee enorme blowups van 2x3 meter. Het project wordt deels gesteund door het Amsterdam Fonds voor de Kunsten (AFK) en de gemeente Amsterdam.

De expositie is te zien op AIDS2018: hal 5, stand 811.

Meer foto's en info: www.sasjavanvechgel.com En volg Sasja via Instagram en Facebook.

AIDS2018: 23 tot en met 27 juli in de RAI Amsterdam.

*