'Afgelopen weekend een knallende aanvaring gehad met een vrouw in de kroeg. Ik weet niet meer hoe we op het onderwerp kwamen, maar plots ging het over de letterreeks 'LHBTQIA', die je overal tegenkomt, óók bij Zij aan Zij. Volgens mij helpen die letters de gemeenschap niet. Op wat activisten na kan niemand binnen het roze circuit zeggen waar ze voor staan. Hetzelfde geldt voor termen als cishetero. Tot voor kort had ik er nog nooit van gehoord. Als ik er al niets mee kan, wat moet de gemiddelde hetero dan?

Ik vind het allemaal vreselijk elitair en ben voor één term. Laat het maar queer zijn. Maar die dame vond dus dat ik aan het discrimineren was. Ieders identiteit moet erkend worden. Geen idee waarom dat met een explosie van letters of labels moet. Ik kom de dame in kwestie vast nog eens tegen en zie ertegenop. Wat zou jij doen of zeggen?'

Realiseer je dat één noemer te simpel is voor emancipatie
'Welkom in 2019! Ik snap je frustratie, want soms is het strategisch om onder één duidelijke noemer naar buiten te treden. Die ene term waar je naar zoekt, was er vroeger (namelijk 'roze') en is helaas te simpel voor de ingewikkelde kwestie die emancipatie is. Door middel van intersectioneel feminisme leren we machtsstructuren te zien, en in dit geval confronteert dat jou met een mate van privilege. Blijkbaar ben je in de luxe positie dat je 'al die labels niet nodig hebt' en da's gunstig voor jou. Voor veel anderen zijn die labels hard nodig. Het is een manier om als gemarginaliseerde groep gelijkgestemden te vinden en om zichzelf te representeren. En we weten allemaal dat vereniging en zichtbaarheid sleutels zijn in emancipatie. Andere mensen hebben een andere beleving dan jij, en het lijkt niet meer dan normaal om dat tenminste te respecteren, en liever nog de aandacht te geven om het te begrijpen. Door te benadrukken dat je één term wil, hang je richting datgene waar je vandaan wil, namelijk: dat anderen te moeilijk doen met hun afwijkende, ongezellige gedrag, en dat ze zich hebben aan te passen aan een opgelegde (roze) norm.' - Roos

Geef ruimte aan meningsverschillen
'Ik kan me heel goed voorstellen dat je voor één term bent, al weet ik niet of 'queer' dan de beste is. Ik vind al die benamingen en letters ook een onoverzichtelijke berg worden en weet ook van heel veel termen niet wat ze inhouden. Momenteel is er naast de regenboogvlag een nieuwe vlag voor transgenders en daar vind ik ook wat van. Inderdaad, waarom niet één naam en één vlag? Voorstander zijn van één term heeft in mijn ogen niets met discriminatie te maken. Wat ik zou doen in jouw plaats? Tegen de mevrouw in kwestie zeggen dat ik het vervelend vind dat ze denkt dat ik discrimineer, dat dat geenszins mijn bedoeling is. Dat ik gewoon denk 'love is love' en dat liefde niet past in een hokje, liefde moet niet ondergestickerd worden. Dat wat mij betreft iedereen mag zijn wie of wat hij of zij is. Dat zij mag vinden wat zij vindt en dat ik zelf graag dezelfde ruimte van haar krijg.' - Rina

Zeg altijd wat en wie je bedoelt
'Volgens mij begint de alfabetsoep aardig tot de mainstream door te dringen. Bij de Nacht van de Geschiedenis in het Rijksmuseum laatst, met een publiek waarin de cishetero's ferm in de meerderheid waren, kwam de letterreeks regelmatig voorbij (de nieuwste toevoegingen zijn p en s: panseksuelen en straight allies). Ik vind zelf 'queer' ook een goede parapluterm waar ik me thuis bij voel, maar het is natuurlijk toch oorspronkelijk een scheldwoord en dat hoor je nog steeds. Beide strategieën hebben voor- en nadelen. Het belangrijkste is dat je er bewust mee omgaat en er altijd even bij zegt wat en wie je bedoelt. Net als dat je, wanneer je het over homo's of voor mijn part over schrijvers hebt, er even '(v/m)' bij zet om te voorkomen dat je vrouwen onzichtbaar maakt. Anders moet je consequent 'lesbiennes en homomannen' of 'schrijfsters en schrijvers' zeggen en dat houdt niemand vol; bovendien leidt het de aandacht af van wat je eigenlijk wilde zeggen. Zo is het ook met 'LHBTQIAPS'.' - Corinna

Leven en laten leven!
'Ja, het blijft lastig... de een zegt 'alles behalve hetero' en de ander denkt 'LHBT wattes?'
De een is erop gebrand dat je uitgaat van gender in plaats van geslacht, de ander vindt het onderscheid onzin. Ik probeer altijd gewoon te luisteren en terug te geven dat ik het belangrijk vind dat je mag zijn wie je wil zijn. Dat het niet uitmaakt wat een ander ervan zegt of denkt. En als iemand toch een letter wil toekennen is dat ieder zijn keuze. Leven en laten leven!' – Nancy

Wat vind jij? Log in en praat mee!