Op NPO3 wordt vanavond de vierde aflevering van Dienders uitgezonden, een bijzonder mooie en realistische serie over 8 nieuwe agenten in het eerste jaar van hun opleiding aan de politieacademie.

In aflevering 3 ligt de focus vooral op de 24-jarige lesbische Louanne, die in de serie zichtbaar worstelt met het hooghouden van alle ballen in haar leven. Naast de zware opleiding gaat het thuis ook allemaal even niet lekker. Haar stiefbroer accepteert haar geaardheid niet en de streng gelovige familie van haar vriendin maakt het haar en haar vriendin ook niet erg gemakkelijk. De serie werd maanden geleden opgenomen: Hoe zou het nu met Louanne gaan?

Ik spreek Louanne op een druilerige woensdagmiddag in januari op Politiebureau Rotterdam-Zuidplein, een plek waar veel gebeurt. Louanne vertelt mij dat er op dit bureau zoveel meldingen binnenkomen, dat de agenten hier nauwelijks de tijd hebben om te surveilleren (in de wijk rond te rijden, red.). Ze begroet mij en samen gaan we op zoek naar een rustig plekje, wat nog best een uitdaging is op een plek als deze. Het valt mij op dat ze hier rondloopt alsof ze al jaren niets anders doet, terwijl het nog minstens een jaar duurt voordat ze afstudeert als hoofdagent. Uiteindelijk duiken we een verhoorkamer in, waar het deze keer de agent zelf is die 'verhoord' wordt, door mij. 

Hoe gaat het nu met je? 

'Goed! Ik ben bezig met mijn laatste week stage op de opsporing, hierna moet ik weer vier maanden naar school en dan ga ik mijn laatste jaar in.'

De opsporing?

'Ja, de binnendienst. Op straat worden mensen aangehouden, dan komen ze op het bureau terecht en worden ze ondervraagd. Er wordt een zaak gevormd en in de tussentijd gebeuren er allerlei dingen die je niet meekrijgt als je op straat aan het werk bent. De recherche gaat met de tot dan toe verkregen informatie aan de slag en duikt dieper in de zaak. Niet mijn favoriete afdeling tot nu toe, maar het is wel leerzaam en interessant om mee te maken. Je maakt mij gelukkiger met de buitendienst, binnen zitten is gewoon niet voor mij weggelegd.'

Foto Louanne: Frank Ruiter.

Hoe zijn de makers van Dienders bij jou terechtgekomen?

'Je kon je ervoor aanmelden en dat leek mij wel grappig. Ik ging in gesprek met regisseurs Veerle Neger en Daniel Aiss en blijkbaar vonden zij mij interessant genoeg voor de serie. Dat is ook hoe ik op dit politiebureau in Rotterdam Zuid terecht ben gekomen. Dit is voor de makers natuurlijk een interessante locatie, er gebeurt hier van alles! Ik had niet verwacht dat de serie zoveel aandacht zou krijgen, maar dat gebeurde wel degelijk. Onder andere toen ik mijn verhaal deed.'

In aflevering 3 van Dienders is te zien hoe Louanne worstelt in zowel haar privéleven als met de opleiding. Ze is op haar zestiende uit de kast gekomen. Iets wat haar broer, die met een christelijke vrouw getrouwd is, niet kan accepteren. Daarnaast ligt ze regelmatig met haar vader in de clinch en tot overmaat van ramp worden de sloten van het (wederom christelijke) ouderlijk huis van haar vriendin, waarmee ze het heel fijn heeft, veranderd zodat die niet meer naar huis kan. 

Aflevering gemist? Bekijk 'm hier!

'Het is een zware opleiding en er ligt veel druk op alle studenten. Als het dan privé ook allemaal even niet lekker gaat en er daarnaast ook nog een camera op je hoofd staat, is dat gewoon teveel. Het laatste wat je wil is afgaan terwijl heel Nederland toekijkt. Het feit dat je gevolgd wordt, zorgt er dus voor dat de druk extra hoog wordt opgevoerd. Maar ik ben heel blij met het resultaat, de serie is echt heel erg mooi gemaakt en geeft een realistisch beeld van hoe zo'n eerste jaar is. Daarnaast is ook duidelijk te zien dat privé en zakelijk niet altijd los van elkaar staan. Het één kan het ander flink beïnvloeden.'

Je hebt je eerste jaar gelukkig gehaald dus het is goed gekomen. Is jouw privésituatie ook wat gestabiliseerd? 

'Gelukkig heel goed. Ik woon samen met mijn vriendin in een dorp bij Rotterdam, waar ik vandaan kom. De relatie tussen mij en mijn ouders is ook heel goed. Ik wilde de serie niet samen met ze kijken maar ze reageerden gelukkig heel erg goed! De ouders van mijn vriendin zijn een ander verhaal, dat is nog steeds een pijnlijk punt. Helaas heb ik mijn broer niet meer gezien of gesproken. Dat zie ik ook niet gebeuren zolang hij en zijn vrouw mij niet kunnen accepteren om wie ik ben. Maar het is goed zo. Het is jammer, maar het is niet anders.'

Dat is heel sterk van je, ik denk dat veel mensen daar moeite mee zouden hebben.

'Ik ben een nuchter persoon maar dit zijn natuurlijk pijnlijke situaties. Je kunt jezelf alleen niet gaan veranderen voor anderen, ook al zijn het mensen die dichtbij je staan. Daar word je hartstikke ongelukkig van en heb je alleen jezelf mee.'

Hoe reageerde de rest van jouw omgeving op de serie?