Mel, de vrouw van het schoolplein, getrouwd, net als ik. Een man en kinderen. Mel die me vertelde dat ze soms met vrouwen was. Die in mijn oor fluisterde dat ze een minnaar wilde. Mel die me in verwarring bracht.

Toen ik haar vertelde wat ik voelde, nam ze mijn gezicht in haar handen en kuste me. Haar lippen. Er wakkerde iets in een adembenemende snelheid aan. Bij mij, bij haar. Er was geen houden meer aan. De brieven die volgden. De liefde. Het drama. Mijn hart dat dubbel brak. Gehavend wist ik na precies een jaar aan het slagveld te ontsnappen en me te redden uit het drijfzand waar ik tot aan mijn nek in zat.

En ik ging op zoek naar het pad dat me naar de brug zou leiden waar Judith met haar boeken zat.

7. Vreemd gelukkig

Ik mocht niets vertellen. Niemand mocht iets weten. We speelden toneel op het schoolplein, Mel en ik. We groeten elkaar, stonden met wat ouders hier en daar te kletsen, bij het klimrek, bij de zandbak, terwijl we naar elkaar keken. Kort, vlug en hopelijk onopvallend. Wat zag ze er goed uit, haar gebruinde huid. Haar nieuwe jasje op haar spijkerbroek. Haar dochter die wild om haar benen slingerde. Haar lach, die klaterde, haar hoofd in nek. Even ving ik haar blik op waarmee ze ons geheim met een knipoog bevestigde, als het al een knipoog was. Misschien beeldde ik me het in.

We gingen naar mijn ouders, Casper en ik. Ik vertelde het mijn moeder. Er was nog meer dan de scheiding, ik was verliefd.

'O ja?' vroeg mijn moeder. Verrast keek ze me aan, met in haar ogen nog de tranen van het verdriet om het bericht van daarnet. We hadden de bom van de scheiding zojuist gedropt. Mijn vader was verslagen naar buiten gelopen met Casper achter zich aan, die meteen een sigaretje draaide uit zijn pakje shag.

'Ik vind het zelf ook heel raar, maar het is echt waar. Zo heb ik dat nooit gehad,' zei ik tegen haar.

'Toch niet op die man van je werk, die toen je nummer had gevraagd?'

'Het is geen man, mam,' zei ik. Ik liet een stilte vallen. Hoe moest ik nu verder gaan?

Verbaasd keek mijn moeder me aan. Haar mond viel open, ze deed hem weer dicht. Ze stond op en ging weer zitten, sloeg met haar hand op het kussentje naast zich waarop de kat stond te dralen. 'Bedoel je…?' stamelde ze.