Mel, de vrouw van het schoolplein, getrouwd, net als ik. Een man en kinderen. Mel die me vertelde dat ze soms met vrouwen was. Die in mijn oor fluisterde dat ze een minnaar wilde. Mel die me in verwarring bracht.

Toen ik haar vertelde wat ik voelde, nam ze mijn gezicht in haar handen en kuste me. Haar lippen. Er wakkerde iets in een adembenemende snelheid aan. Bij mij, bij haar. Er was geen houden meer aan. De brieven die volgden. De liefde. Het drama. Mijn hart dat dubbel brak. Gehavend wist ik na precies een jaar aan het slagveld te ontsnappen en me te redden uit het drijfzand waar ik tot aan mijn nek in zat.

En ik ging op zoek naar het pad dat me naar de brug zou leiden waar Judith met haar boeken zat.

11. Planning

'Dus deze vrijdag moet je werken? En hoe zit je dan volgende week woensdag?' vroeg Mel. Ze tikte met haar potloodje in haar agenda die ze opengeslagen tussen ons in op het tafeltje had gelegd. De barman zette twee grote glazen bier voor ons neer en een bakje hete pinda's. Uit de boxen klonk gitaarmuziek, alsof we in de bergen van Zuid-Spanje zaten. Ik proostte, nam een slok en droomde een fractie van een seconde bij het virtuoze getokkel weg.

'Woensdagochtend bedoel ik,' zei Mel. 'In de middag heb ik al een afspraak staan.'

Ik zette mijn glas weer op tafel, pakte mijn mobiel en drukte op het icoontje van mijn online agenda. 'Hij doet weer eens niets,' zuchtte ik. 'Gisteren liep hij ook steeds vast.'

'Dan noteer ik 't wel even onder voorbehoud,' zei Mel. 'En hoe zit je in de week daarop?'

Ik keek op van mijn telefoon en verdween bijna onmiddellijk in de helderblauwe ogen van Mel waarmee ze me zonder te knipperen aanstaarde alsof ik niet net iets had gezegd over mijn vastlopende agenda. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik aarzelend.

'Het lijkt me gewoon handig als we onze afspraken meteen even doorplannen, bijvoorbeeld tot aan de kerst,' zei Mel. 'Het is hartstikke druk, en straks komen de feestdagen er alweer aan…'

'… maar het is pas half september,' stamelde ik, terwijl ik me verslikte in een handjevol pinda's. De peperpoeder brandde in mijn maag. De tranen sprongen in mijn ogen.

'Sorry hoor, maar zo werkt dat nu eenmaal,' zei Mel terwijl ze een paar blaadjes in haar agenda omsloeg. 'Hoe moet je zoiets als dit anders doen? Over twee weken zit ik een week in Duitsland voor mijn werk. En daarna, over anderhalve maand, zit ik vier dagen op een congres in Madrid. En tussendoor zijn de kinderen jarig, eerst Emma en een week later Daphne, en je denkt toch niet dat Ronald daar een vinger naar uitsteekt? Hij zou niet weten waar hij zou moeten beginnen. En trouwens, jij hebt toch ook gewoon een rooster op je werk? Die lessen die je geeft, die worden toch voor het hele jaar vooruit gepland? Ik snap het niet. Wat is nou eigenlijk het probleem?'

'Dat mijn mobieltje het niet doet,' mompelde ik, terwijl ik verwoed op nog een paar knopjes drukte. Ik zette hem uit en meteen weer aan.