Mel, de vrouw van het schoolplein, getrouwd, net als ik. Een man en kinderen. Mel die me vertelde dat ze soms met vrouwen was. Die in mijn oor fluisterde dat ze een minnaar wilde. Mel die me in verwarring bracht.

Toen ik haar vertelde wat ik voelde, nam ze mijn gezicht in haar handen en kuste me. Haar lippen. Er wakkerde iets in een adembenemende snelheid aan. Bij mij, bij haar. Er was geen houden meer aan. De brieven die volgden. De liefde. Het drama. Mijn hart dat dubbel brak. Gehavend wist ik na precies een jaar aan het slagveld te ontsnappen en me te redden uit het drijfzand waar ik tot aan mijn nek in zat.

En ik ging op zoek naar het pad dat me naar de brug zou leiden waar Judith met haar boeken zat.

21. Gewoon proberen

Op de hoek van de gracht en de supermarkt zag ik Mel om klokslag zes uur staan. Tussen de fietsers door die kriskras over de weg heen zoefden, liep ik op haar af. Met haar haar in een knot en op haar hoge hakken leek ze ineens veel groter dan dat ze in werkelijkheid was. Ze zag me en lachte. Naast elkaar liepen we naar het café, handen los, waar we even iets zouden eten. Daarna zouden we naar de Bijenkorf gaan. Mel's idee.

Achterin was een nog tafeltje vrij, op een verhoging. We konden precies zien wie waar zat en wie er binnenkwam. We bestelden twee bier en twee salades. We proostten.

'Ik heb iets leuks voor je bedacht,' zei Mel.

Op de tweede verdieping van de Bijenkorf pakte Mel een setje lingerie uit een rek. Zwart, van zijde, met een wit stiksel. Ze gaf het me met twinkelende ogen aan.

'Dat is toch niets voor mij?' zei ik. Ik keek om me heen. Niemand te zien. Geen bekenden, geen verkoopster. Ze duwde me een hokje in.

'Niet zo moeilijk doen, gewoon proberen,' zei Mel. Dat zei ik tegen mijn studenten ook altijd.

Ik trok mijn shirt over mijn hoofd en hield de bh voor mijn bovenlichaam. Ik draaide wat voor de spiegel.

'En?' vroeg Mel die aan de andere kant van het gordijntje was blijven staan.

Ik kleedde me uit. Schoenen, spijkerbroek, ondergoed. Ik gooide de boel op een stoel. De bh stond me goed. Het broekje knisperde tussen mijn benen. Ik trok de plastic beschermlaag los en verfrommelde het. In de hoek stond een prullenmand.

'Mag ik al kijken?' vroeg Mel.

Mijn buik was strak. Ik was afgevallen. Mijn huid was een beetje gebruind, van de zonnebank waar ik inmiddels al twee keer in was geweest. In de spiegel zag ik dat ik tevreden keek. Mel mocht kijken. Ze stak haar hoofd door het gordijn dat ik een stukje voor haar opendeed.

'Wauw,' zei ze terwijl ze me van top tot teen bekeek. 'Dat staat je nog veel mooier dan dat ik had gedacht. 'Draai eens even een rondje voor me, lekker langzaam, als je wilt?'

Op mijn sokken draaide ik een rondje. Mel stapte ineens het pashokje in en sloot het gordijn. Ze zei niets en legde een vinger tegen haar lippen. Ze hurkte en trok mijn sokken uit. Een voor een. Ze streelde mijn enkels, mijn voeten, mijn kuiten.