Mel, de vrouw van het schoolplein, getrouwd, net als ik. Een man en kinderen. Mel die me vertelde dat ze soms met vrouwen was. Die in mijn oor fluisterde dat ze een minnaar wilde. Mel die me in verwarring bracht.

Toen ik haar vertelde wat ik voelde, nam ze mijn gezicht in haar handen en kuste me. Haar lippen. Er wakkerde iets in een adembenemende snelheid aan. Bij mij, bij haar. Er was geen houden meer aan. De brieven die volgden. De liefde. Het drama. Mijn hart dat dubbel brak. Gehavend wist ik na precies een jaar aan het slagveld te ontsnappen en me te redden uit het drijfzand waar ik tot aan mijn nek in zat.

En ik ging op zoek naar het pad dat me naar de brug zou leiden waar Judith met haar boeken zat.

22. Mind map

Ik zette het bakje in de vaatwasser waarin de spaghetti had gezeten die Casper voor me had gemaakt. Elke week wanneer we van plek wisselden, stonden er in de koelkast drie of vier bakjes met eten voor me klaar. 'Een liefdevol nahuwelijk', hoorde ik pas iemand op mijn werk tegen een collega zeggen. Die term had ik nog niet eerder gehoord. Misschien konden Casper en ik ook wel vrienden worden, over een poosje. Als de scheiding wat verder achter ons lag.

'Kijk,' zei Mel, die aan de tafel ging zitten en haar iPad in de houder schuin voor zich zette. Ze klikte op een knop. Op het beeldscherm verscheen een mind map.

'Wat ik in een relatie nodig heb,' las ik hardop over haar schouder mee, terwijl ik mijn handen aan een theedoek afdroogde. De tekst stond in het midden, in een grote groene bol, waaraan allerlei zijtakken hingen, in rood, in geel, in blauw. De kern van de vraag was in elk geval duidelijk, daar lette ik bij mijn studenten ook altijd op. Mel had bij iedere tak een of meer woorden gezet. 'Veiligheid, intimiteit, vertrouwen, aantrekkelijkheid, uitdaging, elkaar begrijpen, lachen, interesses delen, respect, intelligentie, humor, seks, attent zijn, je best doen, praten, ook over seks,' somde ik mompelend op.

'Ik vind het heel belangrijk dat er in een relatie humor is,' zei Mel terwijl ze naar een van de zijtakken van de mind map wees. 'Dat je een beetje speels moet zijn, ook als het gaat om seks. Soms lukt het een keer niet. Nou en?'

'Koffie?' vroeg ik, terwijl ik de machine aanzette en een beetje in mezelf moest grinniken om de voile sjaaltjes die ik een paar weken geleden via internet had gekocht. Ze lagen in mijn slaapkamer, in dit appartement, onder mijn kussen. Om mee te spelen, een keer, met Mel, als ik dat durfde. En anders kon ik ze altijd nog als vitrage voor de klapraampjes gebruiken, ze hadden exact de goede maat.

'De opdracht was dat ik mezelf eerst helemaal leeg moest schrijven,' zei Mel. Ze draaide zich naar me toe draaide en knikte, terwijl de koffie al begon te pruttelen. 'Ik moest alles op papier zetten wat in me opkwam. Woorden, zinnen, flarden. En daarna moest ik gaan strepen. Welk woord betekent iets en wat betekent niets? De volgende stap was dat ik de woorden moest ordenen: wat hoort bij wat, wat klopt er, wat niet? Wat vind ik belangrijk? En daar moest ik dan takken van maken, zoals je in de mind map ziet.'

Ik klopte wat melk op en pakte twee bekers. 'Hoe lang heb je daarover gedaan?'

'Nou, kijk. Bijvoorbeeld bij: 'Interesses delen.' Dat vind ik belangrijk in een relatie. Alleen delen Ronald en ik die niet meer zo veel. Nou ja, we delen nog wel dingen, maar we doen ze niet meer samen. Zoals bergbeklimmen. Vroeger deden we dat vaak, bijna elke vakantie, maar nu doet Ronald dat met zijn vrienden, wat ook niet anders kan, want wie moet er anders bij de kinderen zijn? En hier, kijk: snorkelen. Vinden we ook allebei leuk, maar dat is hetzelfde verhaal. En Ronald houdt niet van boeken en al helemaal niet van musea. Dat vind ik juist zo fijn met jou, dat jij van daar wel van houdt. En dat we dan over die boeken kunnen praten, dat kan ik met Ronald niet,' zei ze terwijl haar stem steeds zachter klonk.

'Ik hou ook van bergwandelen hoor,' zei ik, terwijl ik wat verder over haar heen boog en zoekend naar het beeldscherm keek. Ik zag zoveel dingen die ze belangrijk vond en die ik haar kon bieden: nieuwe dingen proberen, van elkaar leren, toekomstplannen maken, plezier.

'Trouwens, misschien gaan we wel skiën dit jaar, met de kinderen, in de kerstvakantie,' zei Mel. Ineens veerde ze weer wat op. 'Ronald wil dat al jaren en ik denk dat het nu wel kan met de meiden.'

'Wat leuk,' bracht ik er zo enthousiast mogelijk uit, terwijl ik voelde hoe mijn keel zich samenkneep. Ik draaide me om naar het aanrecht en schonk de koffie in.