Loopt het niet lekker op het gebied van relaties? Heb je vragen die je aan niemand anders durft te stellen? Heb je behoefte aan een onafhankelijk perspectief op jouw kwestie?

In onze relatierubriek 'Roos weet raad' kijkt Roos Reijbroek (relatiecoach @ De Vrije Ruimte) met je mee en beantwoordt jouw vraag. Geen onderwerp is haar te gek; van leeftijdsverschillen tot BDSM, van hechtingsproblemen tot alledaags gekibbel, van consentkwesties tot open relaties, alles wat te maken heeft met relaties kun je bij haar kwijt.

Meer info over Roos en De Vrije Ruimte vind je hier! 

Beste Roos,

Hoe ouder ze worden, hoe meer mijn stiefkinderen weer deel van ons leven worden. Ik vind dat lastig maar kan geen kant op. Ze zijn 22 en 21, de kinderen van mijn vrouw. We zijn bijna zes jaar samen, dus we vormen al best even een gezin en ik ken de kinderen goed. Zelf had ik nooit zo'n kinderwens, maar ik werd verliefd op mijn vrouw en zij had nu eenmaal twee tieners, geen punt. Leuk juist. Ze waren allebei makkelijke pubers met de voor de hand liggende uitdagingen, maar het leven met z'n vieren was altijd best. Toch kon ik het niet helpen een beetje opgelucht te zijn toen ze allebei het huis uit gingen.

De eerste jaren waren dan ook goed, een nieuwe fase. De kinderen hielden hun kamers maar waren bijna nooit thuis, ze kregen meer en meer hun eigen leven. En wij ook. Tot een jaar geleden. Nadat de wasmachine in het studentenhuis stuk ging kwam zoon weer vaker thuis. Met zijn vuile was, die mijn vrouw dan graag voor hem deed. Hij bleef een weekend, mijn vrouw in de wolken want ze had 'm toch wel erg gemist, en hij blij, want hij at eindelijk weer eens goed en liet zich graag verwennen.

Niks mis mee op zich, en best gezellig af en toe, maar hij kwam vaker en vaker en maakt nu elk weekend de koelkast leeg, staat uren onder de douche, brengt een krat bier mee en oefent gitaar in de tuin. Opeens hebben we weer kinderen. Dochterlief is haar werk in de horeca kwijt door corona en woont ook weer thuis sindsdien. Het is allemaal begrijpelijk, maar ik vraag me af hoe we ze weer het huis uit krijgen als straks het leven weer helemaal virus-vrij is.

Ondertussen is mijn vrouw zo blij dat ze haar kinderen weer thuis heeft. Voor haar kunnen ze permanent blijven, hoeven ze niets te doen, niets bij te dragen. We hebben er een paar keer flinke ruzie over gehad. Ik vind dat ze zelfstandig moeten worden, dat ze niet tot hun dertigste bij hun moeder kunnen wonen. Zij vindt dat ze kunnen blijven zo lang ze willen en dat het allemaal al moeilijk genoeg is in de wereld. Haar ouders keken nooit naar haar om, zo zal zij niet met haar kinderen omgaan.

Ik ben helemaal geen gemene stiefmoeder, maar word wel die hoek in gedrukt. Is het fout dat ik vind dat de volwassen kinderen op eigen benen moeten kunnen staan? Doe je eigen was, in je eigen huis, zoek een baan, neem verantwoordelijkheid. Moet ik accepteren dat mijn vrouw maar alles achter ze aan blijft dragen, ook na corona?

Ik voel me een egoïst als ik zeg dat dit niet het leven is wat ik voor ogen had. En ik hoop dat het probleem zich vanzelf oplost omdat de kinderen zelf weer zelfstandig willen zijn, maar er is niets wat in die richting wijst. Iedereen vindt het prima zo, behalve ik. Ik trek aan het kortste eind als ik op mijn strepen ga staan maar ik weet niet meer wat ik moet doen. De relatie verbreken? Geduld hebben? Ik zie het allebei niet als een oplossing. Misschien heb jij advies?

Groet van B.

 ---

Beste B.,

De Covid-19-epidemie brengt onverwachte situaties met zich mee. Wie had gedacht dat je stiefkinderen weer thuis zouden wonen? Ik begrijp je wroeging over deze situatie; dit is niet hoe je het voor je zag, en je vreest dat 't een poos gaat duren voor jullie weer met z'n tweeën zijn. Met een beetje pech en onwil ligt er een relatie- of familievete op de loer.

Ik hoor hierin twee kwesties. De eerste gaat over hoe het er nu aan toe gaat in het huishouden met z'n vieren. Je schrijft expliciet over dat je stiefzoon op een storende manier ruimte inneemt en over de hele lijn is duidelijk dat je vrouw hen uitgebreid verzorgt. De tweede kwestie gaat over de duur van deze constellatie: eindeloos Hotel Mama & Stiefmama spelen is voor jou niet acceptabel.

Leren onderhandelen

Beide situaties vragen om onderhandeling en dat wordt in een relatie vaak weggezet als flauw,