'Alles wat voor een heterostel onbewust gebeurt, is voor ons iets om ons altijd bewust van te zijn. Ik heb er niet voor gekozen om een activist te zijn, ik ben dit uit pure noodzaak omdat ik buiten de norm val.'

Actrice, theatermaker en tegenwoordig ook positive hypnose sexual lesbian guru Luit Bakker stond, voordat het coronavirus zijn intrede deed, met haar hypnotiserende voorstelling MINDGASM in het theater. Ze werd genoodzaakt om het spelen van de voorstellingen te pauzeren maar vanaf 1 juli mag ze weer! 'Ik hoop dat kunst mensen weer dichter bij elkaar kan brengen'.

Een mindgasm is volgens Luit 'een moment waarop je een nieuwe realisatie hebt. Alsof je de wereld weer in een nieuw licht ziet.' Tijdens het maken van MINDGASM werd ze geïnspireerd door het fenomeen seksuele hypnose, daarbij wordt het woord mindgasm letterlijk als term gebruikt voor seksuele opwinding. In 2018 was Luit te zien op Over het IJ Festival met haar solo 06-82087445, waarin ze drie uitbundige, zeer uiteenlopende personages opvoerde: een macho, een zweverig yoga-type en een lipstick lesbian.

Komend najaar gaat ze op tournee met de voorstelling De Managers, een stuk over de lichaamstaal van macht, met het collectief La Isla Bonita. Wat dreef haar tot het maken van MINDGASM?

'Ik wilde een persoonlijke voorstelling maken rondom seksualiteit en over hoe we in Nederland heel erg doen alsof we open-minded zijn, maar ik dat als queer en als vrouw helemaal niet ervaar. Ik wil dit met de voorstelling door middel van een hypnotische trip aankaarten. Hypnose maakt je ontvankelijker en minder kritisch, deze metafoor wilde ik gebruiken om het te hebben over hoe we pas verder komen als we ons realiseren dat we nog een lange weg te gaan hebben. Ik heb de hoop dat die realisatie of het bewustzijn -van dat we er nog niet zijn- kan leiden tot verandering/emancipatie.' 

Luit stelt zich in MINDGASM voor als positive hypnose sexual lesbian guru. Gedurende de voorstelling zoekt ze regelmatig contact met het publiek op een schurende manier. Ze maakt bijvoorbeeld op een moment iemand in het publiek uit voor homo. Hoe reageren mensen hierop? 'Op het moment dat ik iemand voor HOMO uitmaakte -nadat ik uitleg dat verbaal discrimineren de oorsprong is van fysiek geweld- reageerde de meneer in kwestie zo lief. Hij pakte mijn handen beet en zei: dat klopt! Ook heb ik achteraf veel gesprekken gevoerd met het publiek over wat wij kunnen doen om queer-zijn meer zichtbaar te maken. Een lesbisch koppel zei na afloop: we gaan weer vaker hand in hand lopen. Dat het maken van theater zoiets kan bereiken, is echt de wereld voor mij.'

Voor Luit zelf is het ook heel belangrijk dat haar geaardheid naar voren komt tijdens een voorstelling die ze speelt. 'Zeker, het hoeft niet in elke voorstelling, maar aangezien ik vertrek vanuit een persoonlijke bron; mijn eigen fascinaties en belevingswereld, is het bijna onvermijdelijk. Mijn seksualiteit wordt naarmate ik ouder word ook steeds politieker, omdat ik me zo vaak nog ongemakkelijk of onveilig voel op straat als ik mijn vriendin kus. Vandaar dat ik bijna genoodzaakt ben om er theater over te maken.'

Door middel van theater de acceptatie voor verschillende seksuele geaardheden verbeteren en bespreekbaar maken, het sluit mooi aan bij het motto van Luit: We zijn er nog niet, maar we komen er wel!

Of ze al ideeën heeft voor de toekomst?

'Ja! Er zijn twee voorstellingen die door mijn hoofd spoken. Ik ben nu bezig om ze concreet te maken op papier voor het werven van fondsen. Hoe dan ook zal mijn werk blijven strijden voor emancipatie van gemarginaliseerde groepen. Dat de pijnlijkheid je doet schaterlachen, dat het schuurt, ontregelt en ontroert net zo lang tot het hopelijk een stukje beter wordt voor de generaties na ons.'

Over Luit Bakker

Luit (1991, Amsterdam) studeerde in 2015 af aan de Toneelacademie Maastricht. Ze maakt solo voorstellingen en is onderdeel van het collectief La Isla Bonita en Bakker&Brill. Samen met Bart van de Woestijne maakt ze momenteel de voorstelling Zuurstofschuld. Het werk van Bakker is maatschappijkritisch, heeft een grote dosis zelfspot en zoekt naar de kwetsbaarheid van zichzelf en haar publiek. In haar werk komen de thema's seksualiteit, gender en emancipatie terug. Ze waant zich immers in deze wereld als queer en vrouw nog niet veilig genoeg en wil alles op alles zetten om dit te verbeteren. Ze speelt met ongemak door haar publiek direct te betrekken in haar theatrale werkelijkheid. De toeschouwer voelt op een scherpe en directe manier dat hij of zij ook onderwerp is. Bakker gebruikt absurditeit en zwarte humor om actuele thema's op scherp te zetten. Ze werkt met een knipoog, maar met een serieuze ondertoon. Geen aanklacht, maar de lichte toon leidt toch tot meer bewustzijn. Ze speelt met het groteske; de grillige, soms humoristische uitvergroting van de menselijke onvolmaaktheid. Naast theatermaker is ze patissier en wordt ze dit jaar spinning instructeur. Luit is groot voorvechter van gelijkheid, haar slogan is 'We zijn er nog niet, maar we komen er wel'.

'Zo springt Bakker heen en weer tussen activistisch en kwetsbaar, het publiek constant op zijn hoede houdend. Ze flirt en teaset, is het ene moment ontwapenend en het andere een tikje intimiderend. Ze creëert een theaterruimte die nooit helemaal veilig voelt en juist dat reflecteert het verhaal dat ze vertelt. Over vrijheid die er pas kan zijn als grenzen ge­respecteerd worden en hoe je de controle pas kunt loslaten als je hem in handen hebt.' Parool - Elise van Dam 

'Door haar uitgesproken theatertaal – die voorheen vooral gestoeld was op satirische, of op z'n minst parodiërende personages – te versnijden met de sobere insteek van het egodocument, vindt er een spannende wisselwerking tussen die twee plaats. De personages die ze speelt krijgen iets ontroerends, alsof Bakker er zelf eigenlijk ook vanaf zou willen. 'Ik heb er niet voor gekozen om activist te zijn, ik ben het uit pure noodzaak, omdat ik buiten de norm val.' Elk gebaar van liefde – wat privé is – is altijd óók politiek, legt ze uit.' Theaterkrant - Sander Janssen

 *