'We kennen ze allemaal wel: collega's die er de kantjes vanaf lopen. Je weet 100% zeker dat ze altijd proberen jou (of een ander) de rotklussen te geven en kunnen dat redelijk gewiekst te doen. Ze zijn er simpelweg niet als er zo'n minder aantrekkelijk karwei ligt. Ze hebben het plotseling druk met iets anders of een boodschap buiten de deur. Natuurlijk zijn ze ook het vaakst ziek van allemaal. Mijn vriendin is zo'n collega, ben ik bang. Niet van mij gelukkig, maar ik merk het aan alles. Bij het minste of geringste meldt ze zich af. Toevallig ken ik een werkmaatje van haar via de sportschool. Van haar heb ik wel eens iets opgevangen. Ik schaam me dan echt voor mijn vriendin. Ik heb haar al eens aangesproken op haar werkhouding, maar dan lacht ze me vierkant uit. Ik ben veel te calvinistisch volgens haar. Daar zit misschien wat in - mijn ouders waren middenstanders met een no nonsense mentaliteit - maar zo relaxed als mijn partner is, gaat me te ver. Ik vind het asociaal naar haar collega's én de maatschappij toe. Na een paar jaar ben ik er klaar mee, merk ik. Ze irriteert me steeds meer. Wat zou jij doen?'

Laat los of neem de consequenties

'Dat is een lastige situatie. Het roept bij mij de vraag op of en wat je thuis merkt van haar werkinstelling. Is