Loopt het niet lekker op het gebied van relaties? Heb je vragen die je aan niemand anders durft te stellen? Heb je behoefte aan een onafhankelijk perspectief op jouw kwestie?

In onze relatierubriek 'Roos weet raad' kijkt Roos Reijbroek (relatiecoach @ De Vrije Ruimte) met je mee en beantwoordt jouw vraag. Geen onderwerp is haar te gek; van leeftijdsverschillen tot BDSM, van hechtingsproblemen tot alledaags gekibbel, van consentkwesties tot open relaties, alles wat te maken heeft met relaties kun je bij haar kwijt.

Meer info over Roos en De Vrije Ruimte vind je hier! 

'Ik let de laatste tijd goed op mijn gezondheid. Altijd wel, maar nu we allemaal zo kwetsbaar zijn door covid-19 besteed ik er extra aandacht aan dat ik goed eet, slaap en beweeg. Mijn vriendin heeft er minder aandacht voor. Op zich best natuurlijk, ieder z'n ding, behalve dan dat ik me een beetje zorgen maak. Het lijkt wel alsof zij naar de andere kant doorschiet. Er gaat elke avond een fles wijn doorheen (ik drink een half glaasje, zij de rest), ze eet chips bij het leven, zou het liefst elke avond een kant-en-klaar-maaltijd in de magnetron gooien (dus ik kook tegenwoordig) en ze hangt de hele dag op de bank. Ze werkt nog parttime maar dat is via de computer, en de rest van de tijd staat Netflix aan. Ik denk dat ze depressief is, of aan het worden. Ik ben al een paar keer begonnen over dat ik me zorgen maak, maar dan wordt ze kwaad en zegt ze dat ik me aanstel: 'Bemoei je met jezelf, je bent mijn moeder niet!' Maar het begint aan me te knagen en ook aan onze relatie. Ik wil dat het goed met haar gaat en ik ben inderdaad haar moeder niet, maar ik vind dit geen manier van leven zo. Moet ik geduld hebben, en zou het na corona allemaal weer beter gaan?' - anoniem

Lieve anonieme schrijver,

De meeste relaties zijn niet berekend op de druk die ze nu te verduren krijgen. Je ziet regelmatig dat mensen na een heftige levensgebeurtenis moeite hebben in hun relatie, zoals een overlijden of verliezen van een baan. De heftigheid van de huidige situatie is echt niet mals: we zitten al bijna een jaar in onzekerheid met elkaar opgescheept in een kleine ruimte, afgesneden van de wereld zoals die vroeger was. Als partners moeten we nòg meer alle sociale rollen voor elkaar vervullen. Zo intens als het nu is, was het eerder nooit.

Het is dus extra belangrijk om nu compassie te kweken, voor jezelf en voor de ander(en). Niemand weet uit ervaring hoe ze zich staande moeten houden en daardoor gaan ze soms gedrag vertonen dat je niet van ze gewend bent. Mijn eerste suggestie is om te proberen je in te leven in je vriendin en waarom ze doet wat ze doet (daarover zo meer), en ook om je, alsof je naar jezelf