Wolf Excentriek is 31 jaar, muzikant en songwriter, queer en helpt daarnaast, als 'Rooskleurig met Juf Roos', kinderen om zichzelf via zelfexpressie te ontwikkelen. Ze heeft een hele reis afgelegd in zichzelf en in de buitenwereld om te komen waar ze nu is. Wij spraken haar.

Foto: Johan Koops

Hi Wolf Excentriek! Kun je iets vertellen over wat je allemaal doet?  

Ik heb een opleiding tot muzikant afgerond. Net voordat ik die opleiding ging doen heb ik een auto ongeluk gehad. Het scheelde weinig of ik was er niet meer geweest. In het herstel na dat ongeluk kwam ik bij een klein jongetje in mij. Als ik een jongetje was geweest, had ik Wolf geheten. Opeens kwam ik in contact met dat deel in mezelf. Er was een jongetje in mij die alleen maar in bomen wilde klimmen en hutten wilde bouwen en jongetjesdingen wilde doen. Maar tegelijkertijd kwam ik erachter dat dat jongetje juist ook heel graag een meisje wil zijn; een jongetje die zich als meisje verkleedde. Zodoende kwam ik in contact met mijn 'drag', ik ging me kleden naar mijn ware experimentele excentrieke zelf. Mijn artiestennaam is dan ook Wolf Excentriek.

In de drie jaar dat ik mijn studie heb gevolgd, heb ik de tijd genomen dit deel meer fundament te geven. Ik kwam via een identiteitscrisis uit op een vrouwelijke vorm van drag. Ik ben empowered bezig gegaan met voornamelijk die vrouwelijke drag; een man die zich verkleed als vrouw, maar ook wel de mannelijke drag; een vrouw die zich verkleed als man. Zoals je terugziet in mijn videoclip 'Alles Zijn'. Ik vind het heerlijk om mezelf deze vrijheid in zelfexpressie te geven!

Tijdens mijn studie heb ik daar de ruimte en de brutaliteit voor genomen. Want het was binnen mijn opleiding eigenlijk helemaal niet zo gebruikelijk, heel veel muzikanten blijven gewoon in hun spijkerbroek op het podium staan. Ik heb de ruimte genomen om ook te experimenteren met looks, pruiken en make-up. En die extravagante kant te integreren in mijn muziek.

Mijn Wolf-kant is mijn muzikale artiesten kant, die nu even op een laag pitje staat. Nu studeer ik voor onderwijsassistent en ga ik stage lopen op Sint Maarten. Op basisscholen wil ik graag een videoclip-project gaan aanbieden; Het is allang bewezen dat multimedia vakken evenveel hersenactiviteit bewerkstelligen als taal en rekenen. Laten we ophouden met dat bijzonder maken of alleen maar voor hele getalenteerde kinderen! Voor iedereen is het goed. Daar wil ik me hard voor gaan maken komende jaren. Het kunstzinnig een muzikale deel in mij wil ik inzetten als Juf Roos.  

Je hoeft niet per se geld te verdienen met het Wolf-gedeelte?

Nu even niet. Ik heb een album (Landscape of Sounds, Spotify) uitgebracht vorig jaar. Ik ben al heel lang bezig in de muziek maar zie dat die scene erg veranderd is. Ik schrijf ook kinderliedjes, dat zie ik los van Wolf. Wolf is mijn zelfexpressie kant, dat gendervrije, de drag. Er is een drag karaoke en als ik daar af en toe ga zingen dan voel ik me echt Wolf.

In jouw nummer 'Alles zijn' lijkt het alsof je een ontdekkingsreis in jezelf maakt met de vraag: Mag ik alles zijn? Alsof je toestemming aan het zoeken bent. Klopt dat?

Ja, dat klopt. De videoclip heeft inderdaad een soort 'self search' karakter gekregen. Eigenlijk is die tekst ontstaan vanuit een wens. De wens van kunst, levend op straat. Omdat ik iedereen gun dat die alles mag zijn. Dat al die hokjes en al dat 'bijzonder maken' wegvalt. De basis van de tekst is een wens om naar een soort Samen Creëren te gaan.  

Waarom is dat belangrijk voor jou?

In mijn ideale wereld is kunst en cultuur heel laagdrempelig. Bijna zoals in de middeleeuwen weer onderdeel van de markt, straatkunst in een modern jasje. Ik bedoel