Tekst- en scenarioschrijver Olga Ponjee (1983) bracht onlangs de erotische queerserie Oneindig uit. De vijf boeken passen in het feelgoodgenre, maar bevatten ook een boodschap. Ze gaan over mensen die kracht leren vinden in juist datgene wat ze anders maakt.

Bij welke letter van LHBTQIA voel jij het meeste? Waarom?
'Hoe ouder ik word, hoe moeilijker het is om mezelf in een vakje te plaatsen. Queer omschrijft het beste hoe ik me voel over mezelf. Ik ben panseksueel, dus iemands gender maakt me heel weinig uit. Soms heb ik meer met vrouwen, dan weer met mannen. Het heeft te maken met de vrouwelijke en mannelijke kant van mezelf, denk ik. De relaties die ik aanga zijn in de loop der tijd uitgebreid. Ik leef nu polyamoreus.'

Wat is in het kort jouw persoonlijke verhaal?
'Ik ben schrijver, maar kom uit de filmwereld. Ik ben opgeleid als scenarist. Verhalen hebben mijn algemene interesse. Mijn verhalen gaan vaak over mensen die buiten de gebaande paden leven en kracht vinden in het anders zijn, zich daaraan overgeven. Het activistische verzet schemert altijd in het entertainment door. Maatschappelijke vraagstukken combineer ik graag met fantasie.'

In hoeverre gaat de reeks Oneindig over jezelf? Of met wie van de vijf ik-personen in de vijf boeken identificeer je je het meest? Ze lijken allemaal wel iets van jou te hebben: de scenarioschrijfster (Hazel), nerd en gamer (Lea) en tuinierster (Amber), zomaar een greep?
'Leuk! Die vraag heb ik nog niet gehad. Stiekem heb ik van alle vijf ik-personen - vier vrouwen en één man - inderdaad wel iets. Ze zijn allemaal op mij gebaseerd. Ik schreef de reeks niet zomaar. Ik heb een sekstrauma meegemaakt. Om dat te verwerken ging ik in therapie. Daarmee start een wonderlijk proces dat verder gaat dan alleen traumabehandeling. Je gaat ook met seks bezig, daarmee moet je je opnieuw leren verhouden. Ik had nog nooit stilgestaan bij wat ik nou zelf wilde. In die periode kwam ook precies de MeToo-beweging op. Het draait niet alleen om wat je niet wilt, maar ook of juist om wat je wél wilt. Je moet actief verlangen formuleren. Genoeg inspiratie voor een boek, dacht ik.

Oneindig weerspiegelt mijn eigen zoektocht. De reeks begint met Hazel die een trauma oploopt door grensoverschrijdend gedrag. Vanaf dat punt gaat ze langzaamaan haar seksuele verlangen terugvinden. Lea heeft dat verlangen uitgezet en hervindt het. In alle personages komen facetten van seksualiteit naar boven, ook van mijn eigen seksualiteit. In Melanie seksuele agressie, in Hero de dragpersoon.'

Is Oneindig een reeks met een boodschap? De ik-personen zitten aanvankelijk allemaal in een isolement, om wat voor reden dan ook. Ze uiten gedachten en zo ontstaan best diepzinnige passages.
'De reeks heeft zeker een boodschap. Met de MeToo-beweging kwam veel nadruk te liggen op wat we als vrouwen niet willen. Wat willen we dan wel? De poging een antwoord te formuleren loopt als een rode draad door de verhalen van de vrouwelijke personages in de boeken heen. 'Feministisch' dekt de lading van de boodschap. Het is verweven in alles wat ik voel en schrijf. Vrouwen worden de baas, ze leren agency nemen over hun seksualiteit. De aandacht gaat doorgaans meer uit naar wat mannen doen, maar wat doen vrouwen zelf? In mijn boeken draait de wereld ook om de man, Hero, de belichaming van de toxische mannencultuur. Hij is de constante factor, maar mannen en vrouwen zitten uiteindelijk samen vast. Mannen kunnen er het meest aan veranderen. Toegegeven, Hero verandert wel heel snel. Het is een niet-realistisch feministisch sprookje. Dat komt ook