We zitten in een nieuwe fase. Dat is duidelijk. Een tijdje terug zat ons dochtertje in bad met haar neefje. Nu is het zo dat ze in ons roze gezin niet zo vaak een piemel ziet, of zeg maar nooit, want ja, ze heeft natuurlijk twee mama's. Nou, ze heeft dé ontdekking van haar driejarige leven gedaan.

In bad ontdekte ze dat mijn neefje een piemel heeft. Wat is dat? moet ze gedacht hebben. Ze probeerde hem dan ook meteen te pakken te krijgen. Mijn neefje schrok. Gelukkig is hij al twee jaar ouder en kan hij goed van zich afbijten, maar toch. Ik greep direct in en legde haar rustig en duidelijk uit waarom dat zeker niet de bedoeling is.

Dat was het startsein. Sindsdien is het al weken een belangrijk gespreksonderwerp binnen ons roze gezin. Ze is er helemaal door gefascineerd. Bijna iedereen die bij ons over de vloer komt krijgt de vraag: 'Heb jij een piemeltje?' Dit zorgt zo nu en dan voor hilarische en ook beschamende momenten, maar we blijven de vragen vrolijk beantwoorden, ongeacht het soort bezoek of waar we zijn.

Bijna iedereen die ze kent wordt door haar aan ons voorgelegd, om erachter te komen of diegene nou een vagina of een piemel heeft. Zelfs de hond van opa en oma kwam aan bod. Ik heb natuurlijk wel toegelicht dat die er anders uitziet. Ja, ik weet er toch nog wel íets vanaf (zie ook mijn eerdere column Een man!). Ook de crew van de film Frozen werd besproken. Mmm, Olaf vond ik toch wel een twijfelgeval. Ik heb uitgelegd dat het een sneeuwpop is, en dat hij daarom waarschijnlijk geen van beide heeft.

Ergens vind ik dit echt geniale (genitale!) vragen en vind ik het grappig als ze de inmiddels welbekende vraag er bij een wildvreemde zomaar