Jesse lag in bed, haar keel was droog en kwijl liep langs haar mondhoek omlaag. Ze deed haar ogen open en flarden van het laatste gesprek met Emma keerden onmiddellijk terug. Gisterenavond was Jesse gedumpt. Gepijnigd deed ze haar ogen weer dicht.

De avond ervoor had Jesse alles perfect geregeld; ze zaten op de beste plek in het restaurant, ze had haar nieuwe pak aan en de champagne werd op de juiste temperatuur geserveerd. Het door haar bestelde orkest liep binnen precies toen ze klaar waren met het voorgerecht. Alles liep gesmeerd. Het muziekgezelschap zette Emma's favoriete nummer van Chopin in. Emma keek verrukt. Het nummer eindigde en Jesse belandde galant op een knie voor Emma.

"Liefje, ik houd van je en ik zou geen dag meer zonder je willen." Inmiddels keken de gasten in het restaurant nieuwsgierig hun kant op. "Zou je met mij willen trouwen?" Emma werd rood, haar adem stokte en het leek erop of ze een hyperventilatie-aanval zou krijgen. Automatisch reageerde Jesse met "gooi je hoofd tussen je benen, alles komt goed, doe maar rustig aan." Aanvallen als deze kreeg Emma wel vaker. Het was muisstil op het ademhappen van Emma na. Het orkest keek Jesse aan voor een instructie: spelen of juist niet? Jesse wist het ook niet en streelde verwoed het hoofd van Emma. Emma schudde Jesse's hand eraf terwijl ze wild naar adem bleef happen. De manager schoot hen te hulp. "Ik breng jullie naar de eerste hulp."

Toen ze uitstapte gaf de manager Jesse een hand "Het is misschien niet gegaan zoals je hoopte, maar later als jullie je zilveren bruiloft vieren is dit een mooi verhaal om aan de kleinkinderen te vertellen, hoe jouw liefdesverklaring haar letterlijk de adem ontnam." Ze glimlachte flauwtjes en haastte zich met Emma naar binnen. In ziekenhuizen voelde Jesse zich altijd een beetje kwetsbaar, alsof de zekerheid die je hebt om deel te nemen aan het leven, je zomaar ontnomen kon worden. In de wachtkamer pakte ze het doosje met ringen en keek erna. Van Emma mocht ze niet eens mee naar binnen bij de dokter. Ze ontving een bericht van Sam: 'En?' Haar telefoon trilde weer, deze keer van haar vader: 'Gefeliciteerd lieve meiden, dat jullie elkaar maar heel gelukkig mogen maken.' Na het zesde berichtje zette ze haar telefoon uit. Net op dat moment opende de deur. Emma's gezicht was nog steeds rood, maar ze hapte niet meer naar adem. Jesse stond op om Emma een knuffel te geven. Emma hield haar handen stijf langs haar lijf. "Zullen we naar mijn huis gaan?" vroeg Jesse, Emma knikte. 

Ze zaten op de bank en het horloge van Jesse tikte oorverdovend hard. "Wat gebeurde er nu eigenlijk in het restaurant?" Emma keek haar aan alsof ze gek was, alsof het niet overduidelijk was. "Maar ik wil toch niet… ik kan toch niet… hoe kun je nou zoiets…"  "Hoeveel jaar zijn we nu wel niet samen?" "Een eeuwigheid, maar…" "Maar?", vroeg Jesse. Emma werd rood. "Maar…?" Herhaalde Jesse terwijl zij haar stem verhief. Emma begon harder te ademen. "Waag het niet om nu een hyperventilatie aanval te krijgen" "Je weet best …" Emma hapte naar adem "dat ik het niet expres doe."  Ze waren al een tijd heftig in discussie. "Wanneer was de laatste keer dat we moesten huilen van het lachen?" Jesse bleef stil en dacht na. Die keer dat ze al heftig vrijend van de bank af vielen, en daarna zo hard moesten lachen dat ze er pijn van kregen in hun kaken, bracht een glimlach op haar gezicht. Geen goed voorbeeld, dacht ze er gelijk achter aan, dat was al een hele poos geleden. "Wanneer hebben we voor het laatst een romantische avond gehad?" "Nou vanavond, was…" "Dat bedoelde ik niet, dat weet je best" "Dus, je wil vaker samen lachen en meer romantiek?" Jesse keek Emma onzeker aan. "We kunnen misschien vaker uit eten, of op dansles of naar een kleinkunstvoorstelling, volgens mij komt Claudia de Breij weer met een nieuwe show, of ..." "Ik denk juist dat het beter is als we onze horizon verbreden in plaats van vernauwen" onderbrak Emma haar. "Verbreden? Dus je wil hele andere dingen doen? Gaan we eindelijk eens op reis?" grapte Jesse, maar werd snel weer serieus toen ze het gezicht van Emma zag. "Jesse, ik weet ook niet hoe ik dit op een pijnloze manier moet doen... >> klik hier om verder te lezen <<