Shotjes, 'kletspotten' en singles: Ellen, Natascha, Mirne, Kim, Jeanette, Marilou, Meryem, Elisa, Anna, Nicky, Claudia. Ze waren er allemaal. En allemaal waren ze even leuk.

Ik wist niet wat ik kon verwachten, maar dat ik naar de Singleborrel in bar Buka wilde gaan, was zeker. Van tevoren had ik me opgegeven en toen ik aan Marianne, de eigenaresse, vroeg hoeveel inschrijvingen er waren, vertelde ze me dat de inschrijvingen boven de honderd uitkwamen en dat ze daarom had besloten de inschrijvingen stop te zetten. Maar zelfs daarna kwamen er nog mailtjes binnen van vrouwen die wilden komen. 'Het is prettiger als je je nog kunt bewegen', zei ze.          

Om niet het risico te lopen in een groep te blijven hangen, ben ik alleen gegaan. Op het eerste gezicht leek het of veel vrouwen elkaar kenden want ik zag overal groepjes staan en dat maakte me onzeker. Ik liep wat door de bar en haakte in op een gesprek van zo'n groepje. De vrouwen praatten met elkaar alsof ze elkaar al lang kenden dus ik vroeg of dat klopte. 'Nee, wij hebben elkaar net ontmoet', was het antwoord gevolgd door de opmerking 'We zijn net een half uur binnen.' De vrouwen van een ander groepje vertelden ook dat zij elkaar niet kenden. 'Hoe heet jij eigenlijk?', was de vraag die toen rondging. Ik vond dat wel verwonderlijk, maar blijkbaar voelden de meesten zich zo op hun gemak dat iemand aanspreken redelijk makkelijk ging.       

Nu is het niet voor iedereen makkelijk om zomaar ergens bij te gaan staan en wat te zeggen, maar zelfs als je niet tot één van de dappersten behoorde was er nog een mogelijkheid om contact te leggen, namelijk met behulp van een kaart waarop een vlag stond uit een memoriespel. Iedereen mocht zo'n kaart uit een bak trekken. Het was de bedoeling om het tweede kaartje met dezelfde afbeelding en de bijbehorende vrouw die hem had getrokken te vinden en als dat lukte, kreeg je allebei een gratis shotje. Sommigen van ons gingen actief op zoek, anderen plakten de kaart op hun voorhoofd en weer anderen wachtten rustig af. Persoonlijk vond ik het leuk om de zaak rond te gaan omdat ik nu een reden had om aan iedereen te vragen 'Heb jij Somalië?' wat leuker is dan het afgezaagde maar vaak onontkoombare 'Hoe heet je?' Het duurde even voor ik mijn tweelingzuster gevonden had, maar er waren al anderen die de gezochte dame gevonden hadden en dat leverde het nodige gejuich op. 'Shotje!, shotje!', was regelmatig te horen. Waarna een flinke teug werd genomen en sommigen hun afschuw uitten over de smaak van het roze spul en anderen er nog wel één lustten. 

Er stonden ook voorraadpotten met het etiket 'kletspotten' op de tafels en de bar. In deze potten zaten kaarten met vragen. Als je even niet meer wist wat je moest zeggen, was er altijd nog de mogelijkheid om een vraag uit zo'n pot te trekken en aan de dame tegenover je te stellen. Zo'n vraag was bijvoorbeeld: 'Hou jij van veilig, op het randje of van avontuur?' Eerlijk gezegd was de kleine pot met 'naughty questions' die rondging veel leuker. Daar zaten vragen in zoals: 'Als ik in jouw nachtkastje zou kijken wat zou ik dan vinden?'          

Na heel veel gesprekjes over alles en niets en af en toe een wat serieuzer gesprek was het tijd voor mij om te gaan. De Singleborrel was wat mij betreft geslaagd. Ik heb veel leuke vrouwen ontmoet en ontzettend gelachen. Sommige vrouwen waren in de twintig, in de veertig, of nog iets ouder. Stoer, vrouwelijk, blond, bruin of zwart, onderneemster, verpleegkundige of gewoon zichzelf. Er was voor ieder wat wils want allemaal waren ze er. Ik hoop dat er een volgende Singleborrel komt want het was laagdrempelig (geen toegangskosten), af en toe hilarisch ('Ik ga echt niet vertellen wat er in mijn nachtkastje ligt!'.) en vooral heel gezellig (je voelt je snel op je gemak). En ja, ik ben blij dat we niet als sardines in een blikje zaten en dat ik kon rondlopen.'

Bar Buka, Albert Cuypstraat 124, Amsterdam www.barbuka.nl

*

Lees ook: Bar Buka = Open! Interview met oprichter en eigenaar Marianne (Zij aan Zij, 3-2019)

Blijf op de hoogte!